Άνιση Μάχη / North Country (2005)

Τυπικό δικαστικό δράμα, το «North Country» μοιάζει να φωνάζει από μακριά ότι η πρωταγωνίστρια Charlize Theron ήθελε να κερδίσει μια ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ. Υποδυόμενη την Josey Aimes την γυναίκα που κέρδισε την δικαστική διαμάχη της πρώτης ομαδικής καταγγελίας για σεξουαλική παρενόχληση στις ΗΠΑ, η Theron έχει να αντιμετωπίσει ουκ ολίγα εμπόδια πριν τον προαναγγελλόμενο θρίαμβό της. Έχουμε λοιπόν και λέμε: ο άντρας της την κακοποιεί, τον εγκαταλείπει απένταρη παίρνοντας μαζί της και τα 2 ανήλικα παιδιά της, ένα εκ των οποίων την απεχθάνεται, καταφεύγει στους γονείς της που την επικρίνουν για την απόφασή της, αναγκάζεται να δουλέψει ως εργάτρια στο τοπικό ανδροκρατούμενο ορυχείο σιδήρου, ολόκληρη η πόλη την θεωρεί ανήθικη, η καλύτερή της φίλη αργοπεθαίνει και οι συνάδελφοί της την παρενοχλούν σεξουαλικά με βάναυσο τρόπο. Μετά από όλα αυτά πως να μην είναι υποψήφια για Oscar η Charlize;

Πέρα όμως από την πλάκα, η Theron είναι πράγματι καλή σε έναν καλογραμμένο ρόλο μιας κακογραμμένης ταινίας. Η άλλη υποψήφια για Oscar -Β Γυναικείου- Frances McDormand είναι εξίσου καλή σε έναν ρόλο που δεν αποτελεί και ιδιαίτερη πρόκληση για την συγκεκριμένη ηθοποιό. Σε μικρότερους ρόλους εμφανίζονται οι Sissy Spacek, Woody Harrelson και Sean Bean, ενώ εξαιρετικός είναι και ο Richard Jenkins που προσπαθεί να κρατήσει μια ισορροπία ανάμεσα στην κόρη του που τα βάζει με το τοπικό ορυχείο και την κοινωνία της μικρής πόλης που εξαρτάται από το ορυχείο αυτό. Η Niki Caro η οποία γνώρισε απρόσμενα μεγάλη επιτυχία με την προηγούμενή της δουλειά «Whale Rider» επιστρέφει με μια ταινία σε τελείως διαφορετικό ύφος. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν καταφέρνει να ανεβάσει την ταινία πάνω από το επίπεδο μιας άρτιας τηλεοπτικής παραγωγής. Το κοινότοπο σενάριο οδηγεί αναπόφευκτα προς αυτή την κατεύθυνση. Η ιστορία της γυναίκας που βρίσκει το κουράγιο να αγωνιστεί μόνη για όλα αυτά στα οποία πιστεύει καταλήγει να γίνει μια τετριμμένη ιστορία γεμάτη υπερβολές και κοινοτοπίες. Το κερασάκι στην τούρτα βάζει ο ανεκδιήγητος τρόπος με τον οποίο η ηρωίδα δικαιώνεται τελικά στο δικαστήριο, που θυμίζει ΑΛάμψηΑ (μην χαίρεστε, του Φώσκολου εννοώ και όχι του Kubrick).