Donnie Darko (2001)

Αν είστε από εκείνους που θεωρούν την εφηβεία ως την 'τρομαχτικότερη περίοδο της ζωής σας', δοκιμάστε να τη δείτε υπό το πρίσμα του σκηνοθετικού /σεναριακού αυτού ντεμπούτου του Richard Kelly και, αν μη τι άλλο, θα νιώσετε... απόλυτα δικαιωμένοι! Τοποθετημένο το 1988 σε μια Αμερική αμήχανη μπροστά στο φάσμα της αβεβαιότητας που επιφυλάσσει μια κρίσιμη προεκλογική περίοδος (η κόντρα Μπους - Δουκάκη, πιο συγκεκριμένα) και με κεντρικό του ήρωα τον Donnie (Jake Gyllenhaal), έναν ευφυή, εκ γενετής επαναστατημένο έφηβο, που, εκτός του ότι υπνοβατεί, παρουσιάζει και σχιζοφρενικές τάσεις, με το μυαλό του να βασανίζεται από παράδοξα οράματα γύρω από το επερχόμενο... τέλος του κόσμου, το φιλμ του - 26χρονου τότε που βγήκε στις αίθουσες - Kelly βρίσκεται πάνω στη νοητή γραμμή που ενώνει το «Ferris Bueller's Day Off» του John Hughes με το «Rushmore» του Wes Anderson.

Ίσως δε, το πιο εκπληκτικό με αυτήν την ταινία, είναι το γεγονός ότι ο δημιουργός καταφέρνει να 'δέσει' μεταξύ τους πολλά και ετερόκλητα στοιχεία (τα εφηβικά άγχη με τα ταξίδια μες στο χρόνο, την επιστημονική φαντασία με το rom-com, το New Age με τους Tears For Fears...) σε ένα απόλυτα ικανοποιητικό όλον, εμπιστευόμενος τόσο το εντυπωσιακά λειτουργικό cast του, όσο και τη διάθεση (και... ικανότητα) των θεατών να διαβάσουν ανάμεσα στις γραμμές, αναζητώντας το 'πραγματικό' νόημα όλων αυτών των θαυμαστών που 'παρελαύνουν' μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους για 2 γεμάτες ώρες. Το «Donnie Darko» είναι από τις ταινίες που ανακαλύπτεις εκ νέου με κάθε της θέαση - η συγκίνηση, όμως, που νιώθεις είναι το ίδιο δυνατή, σαν την πρώτη φορά. (* αναφέρομαι, πάντα, στο original cut της ταινίας και όχι στο 'ενοχλητικά' επεξηγηματικό director's...)