Thank You for Smoking (2005)

Ο όμορφος, γοητευτικός και πάντα ετοιμόλογος Nick Naylor (Aaron Eckhart) είναι ο εκπρόσωπος τύπου για λογαριασμό μεγάλης καπνοβιομηχανίας και ο αντιπρόεδρος στην Ακαδημία Σπουδών Καπνού. Δουλειά του είναι να παρουσιάζει το κάπνισμα σα μια μη-επιβλαβή συνήθεια προς όφελος των αφεντικών του, κάτι το οποίο κάνει με μεγάλη επιτυχία προκαλώντας αμέτρητες αντιπάθειες, από την κοινή γνώμη μέχρι την πολιτική ηγεσία. Παράλληλα, προσπαθεί να είναι ένα σωστό μοντέλο πατέρα για το δωδεκάχρονο γιο του, περνώντας χρόνο μαζί του και εξηγώντας του τη δουλειά του, κάτι που δε βρίσκει σύμφωνη την πρώην γυναίκα του. Μια νεαρή και φιλόδοξη δημοσιογράφος, η Heather Holloway (Katie Holmes), τον προσεγγίζει και τον... αποπλανεί με σκοπό να συγκεντρώσει στοιχεία για ένα άρθρο. Όταν όλα τα άπλυτα του Nick βγουν στη φόρα, οι εχθροί του θα βρουν την ευκαιρία που περίμεναν τόσο καιρό. Θα καταφέρει ο δαιμόνιος λομπίστας να ξεγλιστρήσει και αυτή τη φορά;

Μέσα στη γενικότερη υστερία της αντικαπνιστικής προπαγάνδας που επικρατεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και με ένα έξυπνο μάρκετινγκ προώθησης, ο Jason Reitman (γιος του Ivan Reitman) σκηνοθετεί μια σάτιρα για την παράνοια και τη γελοιότητα της πολιτικής ορθότητας. Διασκευάζοντας το ομότιτλο μυθιστόρημα του Christopher Buckley, το «Thank You For Smoking» ξεκινά αρκετά δυναμικά, λέγοντας τα πράγματα 'έξω απ' τα δόντια', κάνοντας τους απανταχού καπνιστές να νομίσουν ότι βρήκαν το δικό τους μανιφέστο. Σύντομα, όμως, και ακριβώς στο σημείο που θα έπρεπε η ταινία να πάει τις καταστάσεις στα άκρα και να απογειωθεί σα σάτιρα, ο Reitman χαλαρώνει τους ρυθμούς, εισάγει τα κλισέ και την προβλεψιμότητα και η ταινία ξεφουσκώνει. Έχει μερικές καλές στιγμές, αλλά τι να περιμένει κανείς από μια αμερικάνικη ταινία στην οποία κανείς δεν καπνίζει, που κοροϊδεύει τις αμερικάνικες ταινίες στις οποίες κανείς δεν καπνίζει; Εντάξει, ο Nick μπορεί να κάνει κανά τσιγαράκι που και που, αλλά αυτό γίνεται για λόγους επαγγελματικής ευθιξίας και μάρκετινγκ, αφού αυτή είναι η δουλειά του, κάτι που στο τέλος μετανιώνει. Ολοφάνερα, ο πιτσιρικάς Reitman αρνείται να πάρει θέση μεταμορφώνοντας την ταινία από 'άφιλτρο κασετίνα' σε ultra light slim. Όπως και ο ήρωάς του, νομίζει ότι επιχειρηματολογεί ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί όλες τις ρητορικές τεχνικές ψευδο-επιχειρηματολογίας, που δείχνουν λογικές αλλά δε στέκουν.

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και σκηνοθετικά. Η ταινία αρχίζει σφιχτοδεμένη, με γρήγορο μοντάζ και όλα τα τρικ της κωμικής αφήγησης και καταλήγει σε τυπική, αδιάφορη κομεντί που λήγει κάπως άηχα, σα να σβήνει. Ο Aaron Eckhart δικαιώνει την επιλογή του στο cast, δίνοντας μια ερμηνεία που υιοθετεί όλα τα καλά και τα κακά του Nick Naylor και πραγματικά πείθει ότι το διασκεδάζει με την καρδιά του. Με περισσή στωικότητα παραδίδει τις πιο αστείες από τις ατάκες της ταινίας με μια διπλή δόση πικρού χιούμορ, χωρίς να ρέπει προς τη γελοιότητα. Απολαυστικό το πέρασμα του Rob Lowe, ενώ η Katie Holmes δεν μπορεί ν' αποβάλει τις μανιέρες του εφηβικού ντεμπούτου της στο 'Dawson's Creek'.