Οι Βιτελόνοι - I vitelloni (1953)

Oι βιτελόνoι, κακομαθημένοι και άνεργοι, συντηρούνται από τις οικογένειές τους, σκοτώνουν τον χρόνο τους στα μπαρ, σκαρώνοντας παιδιάστικα αστεία. O Alberto, αιώνιος πλακατζής, ο Leopoldo ονειρεύεται λογοτεχνικές δόξες, ο Pικάρντο τεμπέλης και απαθής. Eπιστρέφει ο Fausto από το γαμήλιο ταξίδι και θα πρέπει να δουλέψει σαν υπάλληλος. Όταν η Sandra ανακαλύπτει ότι φλερτάρει με την σύζυγο του αφεντικού, φεύγει από το σπίτι μαζί με το μωρό τους. Όλοι οι φίλοι την ψάχνουν, αλλά αυτή έχει καταφύγει στο σπίτι του πεθερού, ο οποίος θα τιμωρήσει τον άσωτο υιό. Oι βιτελόνoι ξαναρχίζουν την συνηθισμένη τους ζωή. O μόνος που θα δραπετεύσει, πηγαίνοντας στην πρωτεύουσα είναι ο Mοράλντο, ο οποίος ονειρεύεται τους φίλους του, που η ζωή τους ποτέ δεν θ αλλάξει...

Εν έτει 1953, σε ηλικία 33 χρόνων ο Fellini νιώθει αρκετά έτοιμος και ώριμος να ειρωνευτεί την ανία και την μικρότητα των ανθρώπων της ηλικίας του στην επαρχία. Διαλέγει για τον σκοπό αυτό την πόλη που μεγάλωσε, το πολυαγαπημένο του Ρίμινι. Ο μεγάλος σκηνοθέτης έχει μπει σε μια νέα πορεία κατά την οποία θα σατιρίσει άλλοτε καυστικά και άλλοτε με συμπάθεια τον κόσμο γύρω του. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Fellini θα γυρίσει το "8 ½" (1963) το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνέχεια του έχοντας υπόψη ότι στο μεν πρώτο καυτηριάζει την απραξία, τη νωθρότητα και την φυγοπονία, ενώ στο δεύτερο εξετάζει το αποτέλεσμα και κυρίως τις δυσκολίες της αντίθετης νοοτροπίας. Το συλλογικό έργο του Fellini μεγαλώνει μαζί με τον ίδιο και δρα ως κοινό σημείο συνάντησης του δημιουργού με το κοινό του, στο οποίο εκθέτει τις σκέψεις του, άλλοτε σπαρακτικά και άλλοτε ουδέτερα (ίσως διδακτικά). Η μουσική είναι κλασσικά του Nino Rota, που επένδυσε τις περισσότερες ταινίες του. Κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας του 1953.

Υποψηφιότητες: Όσκαρ Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου