Radio Days (1987)

Το 1987, ο Woody Allen υπογράφει μια ταινία που αναφέρεται σε μια εποχή γνωστή στον ίδιο και στο τότε κοινό, άγνωστη στη συντριπτική πλειοψηφία του σημερινού κοινού: στη χρυσή εποχή του ραδιόφωνου και συγκεκριμένα στα τέλη της δεκαετίας του `30 και στις αρχές αυτής του `40. Μοιραία, λοιπόν, πρόκειται για μια βαρετή ταινία που φτιάχτηκε για να ενδιαφέρει μόνο τον κόσμο της εποχής ?? «Μοιραία» στον κινηματογράφο δεν υπάρχει, ειδικά όταν πίσω από την κάμερα βρίσκεται ο Woody Allen. Εδώ καταφέρνει όχι απλά να φτιάξει ένα πανέμορφο οπτικά πορτρέτο μιας διαφορετικής εποχής, αλλά και να μας γεμίσει νοσταλγία για πρόσωπα και καταστάσεις που τόσο θα θέλαμε να είχαμε ζήσει. Η σκηνοθεσία και τα σκηνικά μάς ταξιδεύουν σε ένα κόσμο όπου το ραδιόφωνο ήταν η συντροφιά, η ευτυχία και τα όνειρα. Έναν κόσμο που μοιάζει μέσα από τα μάτια του νεαρού τότε αφηγητή πιο ρομαντικός και πιο αθώος απ`ότι κι αν έχουμε ζήσει εμείς. Σίγουρα, θα θελήσετε κι εσείς να γιορτάσετε την επόμενη Πρωτοχρονιά με το ραδιόφωνο ανοιχτό και την τηλεόραση κλειστή... Δεν πρόκειται για μια ταινία που είναι -ούτε και ποτέ διεκδίκησε να είναι- αριστούργημα. Δεν πρόκειται για κανένα συμβολικό κοινωνικό σχόλιο, ούτε για την ταινία στην οποία έχει νόημα να αναζητήσουμε άπειρες σινεφιλικές αναφορές. Πρόκειται για μια δημιουργία που πετυχαίνει πλήρως το στόχο της, να αποτίσει φόρο τιμής στην εποχή που ο ίδιος ο Allen έζησε τα παιδικά του χρόνια και στο ραδιόφωνο και τους εκάστοτε πρωταγωνιστές του που απ`ότι φαίνεται τόσο αγάπησε. Σίγουρα, όσοι βίωσαν την εποχή και τα γεγονότα της θα βρουν περισσότερα κοινά σημεία αναφοράς με τους πρωταγωνιστές. Για τους υπόλοιπους δεν παύει να είναι ένα απολαυστικό ταξίδι στο χρόνο