Domenica d'agosto (1950)

Μια αγαπημένη ταινία και μια ευχάριστη έκπληξη. Η ταινία παίρνει μια νοσταλγική ματιά στον αγαπημένο χώρο αναψυχής της Ρώμης και ο σκηνοθέτης Luciano Emmer είναι εκεί με τους Ιταλούς συναδέλφους του, Rossellini, Visconti, De Sica, όταν πρόκειται για οπτική ποίηση. Παρόμοια με τους ανθρώπους την Κυριακή και την Ημέρα της Χώρας περιλαμβάνει διάφορα επεισόδια με πολλές ομάδες ανθρώπων, ρωμαϊκές οικογένειες, συμμορίες νεολαίας και μικρά ερωτευμένα ζευγάρια, που περνούν την Κυριακή στην παραλία της Οστίας. Πρόκειται για μια αλαζονική ρομαντική κωμωδία, αλλά οι σκιές του πολέμου εξακολουθούν να είναι ορατές με τη μορφή συρματοπλέγματος και νάρκες στη άμμο της παραλίας. Οι ως επί το πλείστον ερασιτέχνες ηθοποιοί εκτελούν αδράνεια, ειλικρινή και περίεργα επαφή. Η πιο αξιοσημείωτη παράσταση προέρχεται από ένα νεανικό ταλέντο, άγρια ​​φρέσκια φύση, την Άννα Μπαλντίνι, τη συντριβή του Franco Interlenghi εδώ, που με έκπληξη δεν έχει άλλη ταινία εισηγμένη στο IMDb από αυτή. Υπενθυμίζει πολύ μια νεαρή Harriet Andersson στις πρώτες ταινίες του Bergman. Αναρωτιέμαι γιατί δεν συνέχισε και ελπίζω ότι είναι εντάξει). Σε αντίθεση με τον Marcello ο οποίος ξεκίνησε προφανώς μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές σταδιοδρομίες της Ιταλίας με την πρώτη του αξιοσημείωτη εμφάνιση εδώ. Ο ρόλος του είναι ένας καλός, αλλά συνηθισμένος ένας αστυνόμος κυκλοφορίας που βοηθάει με αφοσίωση την αγωνιώδη φίλη του. Η ταινία είναι πραγματικά ένα μικρό κόσμημα με μια μεγάλη καρδιά.