Οι δώδεκα πίθηκοι / Twelve Monkeys (1995)

Με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση, ένας κατάδικος από το μέλλον ταξιδεύει στο παρελθόν για να ανακαλύψει πώς ένας άγνωστος ιός αφάνισε την ανθρωπότητα και τι σχέση είχε με κάποια παράνομη οργάνωση γνωστή ως "Στρατιά των Δώδεκα Πιθήκων."Το πήγαινε έλα μέσα στο χρόνο αποτελεί αγαπημένο εύρημα σεναριογράφων και σκηνοθετών και έχει "παίξει" σε αρκετές ταινίες από όλο το φάσμα του φανταστικού κινηματογράφου - από το "Επιστροφή στο Μέλλον" μέχρι τον "Εξολοθρευτή". Ποτέ όμως δεν αξιοποιήθηκε καλύτερα και πιο δημιουργικά από ό,τι στους "Δώδεκα Πιθήκους". Στην αρχή, ο θεατής ενημερώνεται ότι το 1996 ένας ιός, που κατά πάσα πιθανότητα απελευθερώθηκε από ανθρώπινα χέρια, οδήγησε στον τάφο πέντε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Καμιά σαρανταριά χρόνια αργότερα, οι επιζήσαντες που διαμένουν κάτω από την επιφάνεια της Γης στέλνουν έναν κατάδικο πίσω στη μοιραία χρονιά, με την αποστολή να μαζέψει πληροφορίες για το μικρόβιο πριν εκείνο μεταλλαχθεί. Όμως η συσκευή βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο και ο Τζέιμς Κόουλ στέλνεται κατά λάθος πρώτα στο 1990 και έπειτα στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πριν φτάσει τελικά στη σωστή χρονιά. Εν τω μεταξύ όμως, από το πρώτο του ταξίδι έχει προλάβει να γνωριστεί με μια ψυχίατρο, το πρόσωπο της οποίας εμφανίζεται σε ένα όνειρο που βλέπει από μικρό παιδί. Στο ίδιο ψυχιατρείο είχε συναντηθεί και με τον παρανοϊκό γιο ενός πάμπλουτου βιοχημικού, ο οποίος είναι καθώς φαίνεται ο νούμερο ένα ύποπτος για τη διασπορά της επιδημίας. Βέβαια υπάρχει και η άλλη άποψη, που λέει πως όλα τα περί επιδημίας, υπόγειων καταφυγίων και ταξιδιών στο χρόνο δεν είναι παρά τα γεννήματα ενός άρρωστου μυαλού και ο Τζέιμς Κόουλ θα έπρεπε να βρίσκεται στο ψυχιατρείο από όπου το 1990 απέδρασε μυστηριωδώς.Η μεγαλύτερη συνεισφορά των "Δώδεκα Πιθήκων" στην τέχνη του κινηματογράφου ήταν το γεγονός ότι κατέρριψαν μια για πάντα τη θεωρία που υποστηρίζει πως για να κόψει εισιτήρια μια ταινία πρέπει να είναι εύπεπτη και να μην απαιτεί την παραμικρή σπατάλη φαιάς ουσίας. Παρ' ότι λοιπόν ο θεατής έπρεπε να κουράσει για τα καλά το μυαλό του για να ακολουθήσει το νήμα της αφήγησης και να ξεκλειδώσει τα κρυμμένα νοήματά της, η εισπρακτική επιτυχία ήταν μεγάλη. Παράλληλα, ο Τέρι Γκίλιαμ διατήρησε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα χρήματα του Χόλιγουντ για να γυρίζει τις ταινίες του με τον τρόπο που εκείνος θέλει.