First Reformed (2017)

Εντελώς αναλογικά, η προσπάθεια του Πολ Σρέιντερ να αφηγηθεί μια ιστορία προσωπικής κρίσης οδηγεί σε μια ταινία που φαίνεται να μοιράζεται και η ίδια μια κρίση ταυτότητας, παραμένοντας γοητευτικά μετέωρη ανάμεσα στην pulp αισθητική και την αυστηρότητα του arthouse σινεμά. Με σχεδόν καθολική απουσία μουσικής (με εξαίρεση έναν απειλητικό βόμβο που φέρνει έντονα στο μυαλό τον δρόμο που ακολούθησε στη νέα σεζόν του «Twin Peaks» ο Ντέιβιντ Λιντς) και με το λεγόμενο ακαδημαϊκό ratio στην οθόνη να ενισχύει την έτσι κι αλλιώς διακριτή γεωμετρία των κάδρων, το «First Reformed» αποτελεί, πέρα από την διαθήκη του ήρωά του, και τη διαθήκη του ίδιου του δημιουργού, κάνοντας φανερά τόσο τα δυνατά του σημεία, όσο και τις αδυναμίες του.