Ένα Ήσυχο Μέρος - A Quiet Place (2018)

Άκρως υποβλητικό (και σιωπηλό) θρίλερ, το οποίο εκμεταλλεύεται έξυπνα τη βωβή αφήγηση, τα χολιγουντιανά κλισέ και τις αλληγορικές αναφορές σε ένα χαοτικό, ακατανόητο και απειλητικό περιβάλλον.


Ηθοποιός κυρίως με κωμική­ προϋπηρεσία (πρωταγωνιστής στο τηλεοπτικό «The office»), σεναριογράφος της αποτυχημένης οικολογικής καταγγελίας «Η Γη της Επαγγε­λίας» του Γκας Βαν Σαντ και σκηνοθέτης δύο μέτριων δραμεντί («Brief Interviews With Hideous Men», «The Hollars»), ο Τζον Κραζίνσκι­ αλλάζει τώρα κινηματογραφικό ύφος και στοιχηματίζει σε ένα καθαρόαιμο horror θρίλερ, βγαλμένο θαρρείς από τις σελίδες του Κόρμακ ΜακΚάρθι («Ο Δρόμος») ή του Ρίτσαρντ Μάθισον («Ζωντανός Θρύλος»). Τελικά κερδίζει, εκπλήσσοντάς μας πολλαπλά και συνεχίζοντας ένα πολύ καλό σερί για το σύγχρονο χολιγουντιανό σινεμά τρόμου, με ταινίες όπως τα «Τρέξε!», «Διχασμένος», «Μην Ανασαίνεις» και «Το Αυτό».

Το «Ένα Ήσυχο Μέρος» βασίζεται σε μια ιδέα την οποία χρησιμοποιούν κατά κόρον τα φιλμ του είδους, συνδέοντας τον ήχο με την έννοια της απειλής. Η σιωπή σώζει, μόνο που εδώ αυτό το εύρημα έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, οι οποίες μας αποκαλύπτονται πολύ γρήγορα, όσο πρέπει εκφοβιστικά κι ευφυώς ελλειπτικά. 89η ημέρα, σε ένα ερειπωμένο μα γεμάτο προμήθειες σούπερ μάρκετ μια ξυπόλητη πενταμελής οικογένεια κινείται αθόρυβα. Αμέσως καταλαβαίνουμε πως και ο παραμικρός θόρυβος είναι απαγορευτικός, ενώ το πρωτοσέλιδο μιας πεταμένης εφημερίδας στην είσοδο του μαγαζιού γράφει: «Είναι ο ήχος!» Η οικογένεια απομακρύνεται τελικά από το σούπερ μάρκετ, αλλά η σκηνή εξελίσσεται με έναν έντεχνα αγωνιώδη τρόπο, ο οποίος κορυφώνεται σοκαριστικά.


Πρόκειται για μια εξαιρετικά στημένη πρώτη σεκάνς που μας αρπάζει απ’ το γιακά, πετώντας μας σε έναν κόσμο όπου εξωγήινα (;) τέρατα έχουν εξοντώσει σχεδόν κάθε ζωντανό οργανισμό. Περίπου ενάμιση χρόνο μετά την εμφάνισή τους, η οικογένεια του Λι και της Έβελιν έχει κατορθώσει πια να επιβιώσει μόνη της σε μια αγροτική περιοχή, εφαρμόζοντας αυστηρά ένα άκρως σιωπηλό πρωτόκολλο καθημερινών δραστηριοτήτων. Πόσο αλάνθαστο μπορεί όμως να είναι αυτό όταν υπάρχουν παιδιά ή απρόβλεπτοι παράγοντες, όπως η εγκυμοσύνη της Έβελιν;

Το «Ένα Ήσυχο Μέρος» δεν φλυαρεί, δεν εξηγεί πολλά, δείχνει όμως όλα όσα είναι απαραίτητα για να μας υποβάλει το καθεστώς ενός παντοδύναμου, άγνωστης προέλευσης φόβου. Οι αναφορές σε ένα απειλητικό και χαοτικό παρόν είναι διακριτικές, ωστόσο παρούσες, τη στιγμή που το σασπένς υπηρετείται­ με μια καλοκουρδισμένη σκηνοθεσία κι ένα στρωτό, καλογραμμένο σενάριο, το οποίο εναλλάσσει αγωνιώδεις καταστάσεις με ξεσπάσματα καθαρού τρόμου. Πώς θα ήταν ο «Οιωνός» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν­ χωρίς τις μυστικιστικές αναφορές και τον ξενοφοβικό διδακτισμό; Έτσι ακριβώς, ο Κραζίνσκι επιστρέφει στα «καθαρά» b-movies επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του ’50 και ακόμη πιο πίσω, στα διδάγματα του βωβού σινεμά, και ακολουθώντας τα συγκινητικά και οικογενειο-κεντρικά χολιγουντιανά κλισέ παραδίδει ένα μεστό, καθηλωτικό και αφηγηματικά υποδειγματικό θρίλερ επιβίωσης.