Too Much Info Clouding Over My Head (2018)

Σύνοψη: Ο τριαντάχρονος Βασίλης είναι ένας σκηνοθέτης στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Τα προβλήματα του μεγαλώνουν ενώ προσπαθεί να βρει χρήματα για μια ταινία που κατά βάθος δεν θέλει να κάνει. Η πρώτη μεγάλη ταινία του Βασίλη Χριστοφιλάκη δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο παρά ένα κράμα των χαρακτηριστικών που αγαπά να βλέπει στις ταινίες και της αλήθειας που θέλει ο ίδιος να πει για την γενιά των 30 που παλεύει να δημιουργήσει μέσα σε ένα αρνητικό κλίμα αποδοχής από τον περίγυρό τους αλλά κυρίως από τον εαυτό τους. Το “Too Much Info Clouding Over My Head” στο οποίο ο Βασίλης εκτός από σενάριο/σκηνοθεσία αναλαμβάνει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, έχει πάρει ήδη την αναγνώριση που του αρμόζει στο 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου κατάφερε να αποσπάσει τρία συνολικά βραβεία: Πρωτοεμφανιζόμενο Σκηνοθέτη, της Διεθνούς ‘Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου για την Καλύτερη Ελληνική Ταινία και το βραβείο της ΕΡΤ «New Cinema». Τα βραβεία όμως λίγη σημασία έχουν μπροστά στην συνειδητοποίηση ότι μιλάμε για μια κωμωδία –όχι «μαύρη», αλλά έξυπνη για τα ελληνικά δεδομένα, μια πρωτόγνωρη κατάσταση που αγγίζει τον Γούντυ Άλλεν και σε ουσία αλλά και σε αισθητική.

Ο Βασίλης (της ταινίας) φοράει τα πλαστικά, διάφανα σανδάλια του “The Dude”, έχει ψυχαναγκαστικά σύνδρομα, ζει κωμικοτραγικές καταστάσεις στην ασπρόμαυρη Αθήνα, νομίζει ότι πάσχει από καρκίνο ενώ την ίδια στιγμή η κοινωνική του αδεξιότητα φτάνει στο ζενίθ. Η αυτοαναφορικότητα ισχύει εν μέρει σύμφωνα με τον δημιουργό της αλλά δεν είναι αυτοβιογραφική με την ολοκληρωτική έννοια του όρου. Η ταινία εξετάζει την παθογένεια της ελληνικής κουλτούρας και τα βιώματα από την οικογένεια τα οποία λειτουργούν σαν τροχοπέδη στους νέους ωστόσο στέκεται με αρκετό χιούμορ στην ανασφάλεια που νιώθουν οι ίδιοι και στην ενηλικίωση που αργεί να έρθει. Από την άλλη ο Βασίλης δεν είναι ο μόνος «χαμένος» στην υπόθεση, οι εμπλεκόμενοι χαρακτήρες ζουν και αυτοί το μικρό τους δράμα και βάσει σεναριακής υπερβολής ανάγονται σε τραβηγμένα παραδείγματα ανθρώπων που καθοδηγούνται από τους δικούς τους φόβους.

Το αξιομνημόνευτο βέβαια στο “Too Much Info Clouding Over My Head” είναι ότι ο Χριστοφιλάκης κατάφερε να ολοκληρώσει μία ταινία με δυνατό σενάριο και συμμετοχές από αξιόλογους ηθοποιούς (Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Λένα Δροσάκη, Ζήσης Ρούμπος) στα δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας και χωρίς καμία κρατική υποστήριξη. Το low-budget όχι μόνο δεν χαντάκωσε την παραγωγή, όπως θα μπορούσε θεωρητικά να κάνει, αλλά την ανέδειξε ακόμα περισσότερο δίνοντας κίνητρα για κάλυψη των αναγκών με εφευρετικούς τρόπους (βλέπε χρήση του ασπρόμαυρου) και της πρόσθεσε το στοιχείο του mumblecore cinema που δίνει έμφαση στον διάλογο και στις σκέψεις των πρωταγωνιστών που συνήθως πάσχουν από έλλειψη επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης. Το υπέροχο soundtrack από τον Κωνσταντίνο Ευαγγελίδη είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Αφού πέσετε με τα μούτρα στο Deadpool 2, τσεκάρετε το.