Φιλενάδες / Bridesmaids (2011)

πάρχει μια σκηνή στην ταινία Οι Φιλενάδες που αποτελεί βαρόμετρο, όχι μόνο για την ίδια τη ταινία, αλλά και το πως αντιλαμβάνεται πλέον κανείς την θέση της γυναίκας στην σύγχρονη αμερικάνικη κωμωδία. Η γυναικοπαρέα μετά από ένα φαγοπότι σε ένα αμφιβόλου ποιότητας εστιατόριο, πάει για πρόβα νυφικού σε ένα λουσάτο οίκο, όπου η μια μετά την άλλη αρχίζουν να έχουν στομαχικές διαταραχές και εκκενώσεις παντός τύπου. Η σκατολογική φάρσα, σκηνοθετημένη ως ειδεχθής στον υπερθετικό της βαθμό, θα δοκιμάσει τις αντοχές σου, αλλά πιθανότατα, θα σε κάνει και να γελάσεις. Είναι το λεγόμενο shock comedy, που πλάσαραν οι αδερφοί Πίτερ και Μπόμπ Φαρέλι με την ταινία τους Ο Ηλίθιος κι ο Πανηλίθιος (Dumb and Dumber, 1994). Μόνο που εδώ, για πρώτη ίσως φορά στα σινέ χρονικά, οι πρωταγωνίστριες είναι γένους θηλυκού.

Η Κρίστεν Γουίγκ είναι μια τριαντάρα γυναίκα που ενώ είναι όμορφη, έξυπνη και γοητευτική, η ζωή της είναι μια απογοήτευση. Το ζαχαροπλαστείο που είχε με τον πρώην της, έκλεισε και τώρα εργάζεται σε ένα κοσμηματοπωλείο, δουλειά που δεν την ευχαριστεί. Μένει σε ένα διαμέρισμα με δυο θεοπάλαβα αδέρφια από την Αγγλία, τους ξεκαρδιστικούς Ρέμπελ Γουίλσον και Ματ Λούκας. Έχει για sex buddy τον πλούσιο γόη Τζόν Χαμ, ο οποίος δεν την σέβεται καθόλου. Και μέσα σε όλα αυτά, ετοιμάζεται να παντρέψει την καλύτερή της φίλη, την Μάγια Ρούντολφ, μαζί με τέσσερις ακόμη παράνυφες, η μια εκ των οποίων, η Ρόουζ Μπέρν, εκπροσωπεί την όμορφη και πλούσια αντίζηλο της.

Τα καλύτερα σενάρια για κωμωδία, παίρνουν την τραγωδία και την ξορκίζουν με χιουμοριστική διάθεση. Η πρωταγωνίστρια και σεναριογράφος, Κρίστεν Γουίγκ και ο παραγωγός Τζουντ Άπατοου, έχουν ως βασικό κορμό της αφήγησης, ένα χαρμόσυνο, αλλά και αγχωτικό event στη ζωή της κάθε γυναίκας. Η ιδέα του γάμου, της προετοιμασίας, αλλά και η θλίψη της παραδοχής ότι, τα χρόνια σε προσπερνούν ανούσια, αποτελούν τον καμβά για να στηθούν σλαπστικ φάρσες. Η ταινία ακροβατεί οριακά και εσκεμμένα ανάμεσα στο τρυφερά αληθινό, γλυκόπικρο χιούμορ μιας ρομαντικής κομεντί και στο μετωπικά σεξιστικό χαβαλέ μιας αντρικής κωμωδίας ελευθέρων ηθών.