Demons / Dèmoni (1985)

Μια ομάδα ανθρώπων παγιδεύονται σε μια κινηματογραφική αίθουσα, κατά τη διάρκεια μιας μυστικής προβολής μιας ταινίας τρόμου, βλέποντας με τρόμο τα δρώμενα της ταινίας να συμβαίνουν στην πραγματικότητα, καθώς δαίμονες αρχίζουν να σκοτώνουν και να καταλαμβάνουν τα σώματα των θεατών.

Ο Lamberto Bava, προφανώς, δεν είχε το ταλέντο του πατέρα του, Mario Bava, ο οποίος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του παγκόσμιου κινηματογραφικού τρόμου. Η μοναδική ικανότητα του Mario Bava στην αριστοτεχνική δημιουργία εικόνων που απέπνεαν ονειρική ατμόσφαιρα και γοτθικό τόνο, που επηρέασε όσο τίποτα άλλο τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του ιταλικού τρόμου, από τον Argento μέχρι τον Fulci, κι από τον Martino μέχρι τον Soavi, δεν βρήκε άξιο διάδοχο στο πρόσωπο του γιου του. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Lamberto Bava να γυρίσει μια από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες τρόμου που μας έδωσε η ιταλική παραγωγή τη δεκαετία του '80.

Το Demons είναι πολλές φορές cheesy, σεναριακά ανόητο, αφελές και ασύνδετο, αλλά είναι τόσο γρήγορο και διασκεδαστικό που δεν αφήνει χώρο και χρόνο για προβληματισμούς και παράπονα. Ο Bava σκηνοθετεί αρκετά καλά, δίνοντας έναν καταιγιστικό ρυθμό στην ταινία και οικοδομώντας υψηλά επίπεδα έντασης και αγωνίας, που δεν αφήνουν το κινηματογραφικό κοινό να ενοχληθεί από αμήχανες στιγμές και σεναριακές παρεκβάσεις. Αρκετό gore, καλά εφφέ, έξυπνη χρήση του αφηγηματικού τρικ "ταινία μέσα σε ταινία", αφηρημένη βία, καταιγιστική δράση, κλειστοφοβική ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, επιρροές από τα zombie επη του Romero και το Evil Dead του Sam Raimi, διαρκώς αυξανόμενη ένταση, καλές χρωματικές συνθέσεις, αρκετό μακάβριο χιούμορ κι ένα πολυ ταιριαστό soundtrack, που παντρεύει τον Claudio Simonetti των Goblin, τους Accept, τους Motley Crue και τον Billy Idol, συνδυάζονται για να δώσουν ένα αιματηρό, απροβλημάτιστο, διασκεδαστικό αποτέλεσμα.