Εντελώς αναλογικά, η προσπάθεια του Πολ Σρέιντερ να αφηγηθεί μια ιστορία προσωπικής κρίσης οδηγεί σε μια ταινία που φαίνεται να μοιράζεται και η ίδια μια κρίση ταυτότητας, παραμένοντας γοητευτικά μετέωρη ανάμεσα στην pulp αισθητική και την αυστηρότητα του arthouse σινεμά. Με σχεδόν καθολική απουσία μουσικής (με εξαίρεση έναν απειλητικό βόμβο που...