Sonny (2002)

O Sonny ( James Franco) επιστρέφει μετά την στρατιωτική θητεία και ελπίζει να αφήσει μια για πάντα πίσω του το παρελθόν της αντρικής πορνείας στην οποία τον μύησε η μητέρα του, χωρίς όμως να επιτυγχάνει τον στόχο του. Γίνεται λόγος για μια ματαίωση της οποιασδήποτε αλλαγής, μια εμμονή στην στασιμότητα και την σχεδόν ωμή περιγραφή της ζωής ενός ζιγκολό. Είναι η πρώτη και τελευταία μέχρι στιγμής σκηνοθετική απόπειρα του Nicolas Cage (τον βλέπουμε να κάνει μια cameo εμφάνιση στον ρόλο του Acid Yellow). Έχει πρόταση που όμως κατ’ εμέ δεν ολοκληρώνεται έτσι όπως θα έπρεπε. Ο φακός παγώνει για μερικές στιγμές και στο επόμενο ακριβώς πλάνο κινείται με εξαιρετική ταχύτητα χωρίς προφανείς λόγους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι εν τέλει είναι μια πολύ προχωρημένη σκηνοθετική εργασία, με φανερές αδυναμίες που η πλοκή τις κάνει να μοιάζουν ασήμαντες.

O James Franco δεν υποδύεται απλά τον Sonny, είναι ο Sonny, μάλιστα το 2010 οι New York Times έγραψαν ότι για τις ανάγκες του ρόλου ο ηθοποιός είχε επισκεφτεί πληθώρα αντρικών strip club στην προσπάθεια του να κάνει την σύνδεση με τον ρόλο ευκολότερη και να κατανοήσει αρτιότερα την φύση του επαγγέλματος. Με ήπιες εκφάνσεις και σκληροπυρηνικά ξεσπάσματα σε σημεία κορύφωσης όχι μόνο καθηλώνει τον θεατή αλλά κουβαλάει σχεδόν στις πλάτες του τα βάρη του φιλμ, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι δεν τον αποκαλούν τυχαία έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Το «Sonny” δεν είναι light πορνό, είναι μια ταινία με ισχυρό μήνυμα που αν και περιγράφει την πορεία ενός μεμονωμένου χαρακτήρα, γίνεται εσωτερικό σύμβολο για μια κατάσταση που αν μη τι άλλο δεν είναι αποκύημα φαντασίας. Θυμίζοντας σε αποσπάσματα, ντοκιμαντέρ βάζει άτακτα πράγματα σε τάξη, σε καταλόγους και κατηγοριοποιήσεις στην προσπάθεια είτε να δικαιολογήσει είτε να σώσει τον τραγικό πρωταγωνιστή.