Twin Peaks - Ο ύποπτος κόσμος του Τουίν Πικς (1990–1991) 1,2,3η Σεζόν

Ένας πράκτορας του FBI με ξεχωριστή προσωπικότητα ερευνά τη δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας στην ήρεμη πόλη Twin Peaks..Η κεντρική ιδέα για το Τουίν Πικς προέκυψε περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980, από τη σύνθεση ετερόκλητων επιρροών στο μυαλό του Λιντς: μία ιδέα για μια τηλεοπτική σειρά παρεμφερή με το Μπλε βελούδο, μια άλλη συνεργασία που ναυάγησε σχετικά με κάποια κινηματογραφική μεταφορά της βιογραφίας της Μέριλιν Μονρόε κλπ. Αρχικά οι συντελεστές σκόπευαν να υφάνουν τη σειρά γύρω από το μυστήριο του φόνου της Λώρα και στη συνέχεια να συνεχίσουν το έργο επ’ αόριστον, αφού το κοινό θα είχε εξοικειωθεί με το ευρύ σύνολο διασυνδεόμενων αλλά ανεξάρτητων χαρακτήρων της μικρής πόλης, με δευτερεύουσες ατομικές ιστορίες οι οποίες θα έρχονταν σταδιακά στο προσκήνιο. Όμως η προκύπτουσα μίξη αστυνομικού θρίλερ και μελοδραματικής σαπουνόπερας ­– ήδη από τον διάρκειας διπλού επεισοδίου πιλότο στο τηλεοπτικό κανάλι ABC – απέκτησε ξεχωριστά χαρακτηριστικά οφειλόμενα εμφανώς στη ματιά του Λιντς.

Ο πιλότος Twin Peaks προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία τον Απρίλιο του 1990 με αποτέλεσμα να εγκριθεί ένας πρώτος κύκλος επτά επεισοδίων, αλλά και μία ειδική έκδοση του πιλότου ως τηλεταινία για την ευρωπαϊκή οικιακή αγορά βιντεοκασέτας, συμπληρωμένη με είκοσι πρόσθετα λεπτά υλικού στο φινάλε τα οποία θα εμφάνιζαν τον δολοφόνο. Μην έχοντας καμία ιδέα για το πώς θα εξελιχθεί το σενάριο, ο Λιντς κινηματογράφησε γι’ αυτό τον σκοπό μία αλληλουχία τελείως σουρεαλιστικών σκηνών με ονειρική αίσθηση και αλλόκοτους πρωταγωνιστές: ο απελπισμένος μονόχειρας, ο «δαιμονικός» Μπομπ, ο νάνος που χορεύει τζαζ, το Κόκκινο Δωμάτιο με τις βελούδινες κουρτίνες. Σαν τυπικό στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας του σκηνοθέτη, η δημιουργία του χαρακτήρα του Μπομπ και η ανάθεση του ρόλου στον βοηθό σκηνογράφου Φρανκ Σίλβα – με τη χαρακτηριστικά αλλόκοτη εμφάνιση –, μα και άλλα ξεχωριστά συστατικά του Τουίν Πικς (π.χ. η ιδιόρρυθμη σχέση του Μπεν Χορν με τη βρώση σάντουιτς) προέκυψαν ως συμπτωματικοί αυτοσχεδιασμοί του πλατό οι οποίοι ενσωματώθηκαν στον αφηγηματικό κορμό. Αναγνωρίζοντας πως το πρόσθετο υλικό της οικιακής τηλεταινίας ήταν εξαιρετικής ποιότητας, ο Λιντς αποφάσισε να αξιοποιήσει τμήμα του ως το όνειρο του Κούπερ στο φινάλε του δευτέρου επεισοδίου – αυτή ήταν η πλέον σουρεαλιστική πινελιά ως τότε, αλλά και η απαρχή του κατοπινού υπερφυσικού μύθου στο υπόβαθρο της σειράς. Μετά από εκείνο το επεισόδιο σχεδόν εγκατέλειψε για κάποιο διάστημα την παραγωγή προκειμένου να τελειώσει την ταινία του Ατίθαση καρδιά, διατηρώντας όμως έναν βαθμό ελέγχου εξ απόστασης. Ο Μαρκ Φροστ έγραψε τα επόμενα σενάρια του πρώτου κύκλου και η σκηνοθεσία ανατέθηκε σε άλλους, το στίγμα του μοναδικού δημιουργού όμως είχε εντυπωθεί για τα καλά στο Τουίν Πικς.