Metti la nonna in freezer / Βάλε τη Γιαγιά στο Ψυγείο (2018)

Μια νεαρή συντηρήτρια έργων τέχνης καταφέρνει να τα βγάζει πέρα και να συντηρεί την επιχείρησή της χάρη στη σύνταξη της γιαγιάς της, αφού το κράτος καθυστερεί δραματικά να την πληρώσει. Όταν όμως η αγαπημένη της γιαγιά θα φύγει από τη ζωή εντελώς ξαφνικά, οι φίλες της θα την πείσουν να βάλει τη γιαγιά της στην κατάψυξη ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να λαμβάνει τη σύνταξή της και να σώσει την επιχείρηση. Τι γίνεται όμως όταν την ερωτεύεται παράφορα το μεγαλύτερο λαγωνικό του οικονομικού εγκλήματος στην Ιταλία; Τα πράγματα περιπλέκονται, τα περιθώρια στενεύουν και μια τρελή κωμωδία Βάλε τη Γιαγιά στο Ψυγείο ξεκινά.

Άλλη μια Ιταλική κωμωδία Metti la nonna in freezer που μας κάνει να γελάμε δίχως αύριο. Από το πρώτο κι όλας λεπτό της ταινίας, το γέλιο έρχεται αβίαστα και έτσι συνεχίζει μέχρι και το τέλος (σχεδόν) την ταινίας όταν οι τρελές και αλλοπρόσαλλες καταστάσεις φτάνουν πια στην κορύφωσή τους. To “σχεδόν”, είναι γιατί πιστεύω πως προς το τέλος, από ένα σημείο και μετά είναι κάπως παρατραβηγμένο και χάνει λίγο τη μπάλα, όμως η υπερβολή είναι στη φύση των Ιταλών, οπότε το “συγχωρούμε”. Με αρκετά στοιχεία μαύρης κωμωδίας, (λόγω της παγωμένης γιαγιάς βεβαίως βεβαίως) και στοιχεία ρομαντικής κομεντί λόγω της κωμικής αλλά και πολύ τρυφερής ταυτόχρονα ερωτικής ιστορίας των δύο πρωταγωνιστών, το «Metti la nonna in freezer» είναι μια ευχάριστη και εύπεπτη ταινία που ακολουθεί την παράδοση της Ιταλικής κωμωδίας και μπορεί να μας κάνει να περάσουμε πολύ καλά.


Δύο σκηνοθέτες οδηγούν αυτήν την κινηματογραφική παραγωγή. Είναι οι Giancarlo Fontana και Giuseppe Stasi. Ένα δίδυμο που έχει κάνει κι άλλες ταινίες και που σκοπεύει να συνεχίσει, αφού κατά πως φαίνεται η συνταγή πετυχαίνει και έχει απήχηση. Έξυπνη σκηνοθεσία, γρήγορη, με ρυθμό, ζωηράδα, τρέλα, με κάποια σκηνοθετικά λαθάκια όμως σε κάποια σημεία, ειδικά προς το τέλος. Το σενάριο του Fabio Bonifacci επίσης έξυπνο και πολύ αστείο με μια δόση σάτιρας για τη γειτονική χώρα που είναι πρώτη σε φοροδιαφυγή στην Ευρώπη (όχι δεν είμαστε εμείς, η Ιταλία είναι), αλλά και την αναλγησία και διαφθορά του κράτους που αναγκάζει με τον τρόπο της τους πολίτες να φοροδιαφεύγουν.

Έχουν συμβεί πράγματι τέτοια περιστατικά «ψύξης και απόψυξης» παππούδων και γιαγιάδων προκειμένου να μην χαθεί η σύνταξή τους και να μην μείνει η υπόλοιπη οικογένεια στο δρόμο. Παρόλο που πρόκειται ουσιαστικά για ένα στενάχωρο, ίσως και ανατριχιαστικό γεγονός που αποτυπώνει την απελπισία της σύγχρονης πραγματικότητας και της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε εμείς οι Νοτιοευρωπαίοι τα τελευταία χρόνια, οι Ιταλοί δεν χάνουν ποτέ το χιούμορ τους. Απολαυστικό όλο το cast των ηθοποιών (Fabio De Luigi, Miriam Leone, Lucia Ocone κ.α), όμως μας εντυπωσιάζει λίγο παραπάνω ο Fabio De Luigi ως αδιάφθορος και πωρωμένος αστυνομικός που είναι αποφασισμένος να πατάξει το οικονομικό έγκλημα με κάθε τρόπο, αλλά στις γυναίκες δεν τα καταφέρνει καθόλου και τα κάνει μονίμως θάλασσα.

Για τη μουσική δεν έχω να πω τίποτα, σχεδόν ανύπαρκτη. Ωστόσο αυτό δεν είναι κακό πάντα, γιατί σε μια κωμωδία σαν Βάλε τη Γιαγιά στο Ψυγείο αυτή η μουσική δεν χρειάζεται να κλέβει την παράσταση, αλλά να συνοδεύει διακριτικά και ευχάριστα την ταινία Βάλε τη Γιαγιά στο Ψυγείο. Γιατί είναι καλοκαιράκι και δεν έχεις όρεξη να δεις κάτι βαρύ, ούτε στενάχωρο. Θέλεις να αδειάσεις το μυαλό σου από τις σκέψεις και να αφεθείς στα χέρια των Ιταλών που ξέρουν να κάνουν τον κόσμο να γελάει και να ξεχνάει τα προβλήματά του. Γιατί τώρα τελευταία έχεις κολλήσει με τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και ψάχνεις για καινούριες ιδέες. Γιατί θέλεις να δεις μια κωμωδία με την παρέα σου και να σας πιάσει νευρικό γέλιο. Εξάλλου η κωμωδία όταν είσαι με τους φίλους σου έχει άλλη χάρη, έτσι δεν είναι;