Captifs / Caged (2010)

Καλοδουλεμένο ως θρίλερ, δεν προσδοκά να αποτελέσει καταγραφή γεγονότων πάνω στο θέμα του λαθρεμπορίου των σωματικών οργάνων. Με τη λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο εμπορικό θρίλερ και των ηθικών διαστάσεων ψυχολογικό τρόμο να είναι εμφανή από την αρχή μέχρι το τέλος, ο πρωτοεμφανιζόμενος Yann Gozlan ενώ φαίνεται να ακολουθεί το ύφος των γνωστών ταινιών τρόμου, παρ`όλα αυτά διαθέτει εκείνο το κάτι παραπάνω που τον διαφοροποιεί από τη μάζα. Με ένα αρκετά φτωχό μπάτζετ και με όπλο μία αρκετά οξυδερκή σκηνοθετική σκέψη, χτίζει πάνω σε όρους «δωματίου», με σαφή πρόθεση την ψυχαγωγία και δευτερευόντως την ενεργοποίηση απέναντι σε θέματα εμπορίας οργάνων.

Το μεγαλύτερο σφάλμα του Gozlan είναι ότι αφήνεται να βυθιστεί, αρκετά συχνά, σε μία κουραστική κατάσταση αναμονής, ενώ θα μπορούσε να τη διαχειριστεί πλήρως για να ερμηνεύσει τις πρώιμες σκέψεις του πρωταγωνιστικού τρίου και ιδίως της κεντρικής σεναριακής φιγούρας. Ενώ διαθέτει έναν ελκυστικό τρόπο να αποτυπώνει την ένταση, την αγωνία, τον ιδρώτα και το αίμα στην οθόνη, αποδεικνύεται αδύναμος να βρει το σημείο τομής μεταξύ της αποτύπωσης των νεκρών σωμάτων και των ψυχολογικών διαστάσεων που παίρνουν οι πράξεις των έγκλειστων γάλλων γιατρών.

Η ταινία ευνοείται από την ελεγχόμενη υφολογική έπαρση του δημιουργού, από τις επαναλαμβανόμενες συνειδησιακές και ιδεολογικές προκλήσεις, την περίτεχνη χρήση του μοντάζ και κυρίως την επεξεργασία που υπέστη ο ήχος. Υστερεί θεματικά και παρά το γεγονός ότι το σενάριο παραμένει επιφανειακό και επίπεδο, είναι σε γενικές γραμμές αρκετά στρωτό, ξεκάθαρο και κατανοητό, κάνοντας έτσι την ταινία με τη σειρά της προσβάσιμη και αποκωδικοποιήσιμη από το μέσο θεατή.